Voorpagina
Zimbabwe – Op het podium staat een vrouw met rastaharen tot aan haar knieën. Ze leest een gedicht voor. Vlak voor het podium wordt geluisterd, maar achterin de zaal, waar de bar is, hoort men niks en wil men niks horen. Dat zijn de mensen die voor het praten en drinken zijn gekomen.
Ik wil niets missen en sta vooraan in de The Bookclub van Harare, de plek waar intellectuelen en aanhangers van het MDC, de oppositiepartij van Tsvangirai, samenkomen. Vanavond krijgt de Engelse oprichter van The Bookclub de Prins Clausprijs uitgereikt, een Nederlandse cultuurprijs.
Vlak naast het podium staat een hoge tafel. Ik loop ernaartoe en leun er met mijn ellenbogen op – het is wel interessant wat er allemaal wordt gezegd, maar het duurt lang, dus word ik een beetje moe.
Er komen drie mannen in donkere pakken binnen die bij dezelfde tafel gaan staan – hun ruggen naar mij toe, gezichten naar het podium. De vrouw van de Nederlandse ambassade voegt zich erbij. Eén van de mannen vraagt mij afstand te houden. Hij heeft een koptelefoon in zijn oor. ‘Ben jij een bodyguard?’ vraag ik. Hij knikt. ‘Is die man daar dan Tsvangirai?’ vraag ik en krijg een bevestigende knik.
De volgende dag houdt een vriend een krant onder mijn neus en zegt: ‘Kijk, eens, je bent net één avond in Harare en je staat al op de voorpagina.’ Het is een loeigrote foto, met op de voorgrond Tsvangirai. Naast hem staat de ontvanger van de Prins Clausprijs en daarachter een nieuwsgierig kijkende blanke vrouw.
(2012)
Revolutie. Togo 1991
Voorpagina. Zimbabwe 2012
Speedpillen. NL midden ’80
Treinreis. Zambia 1989
Compensatie. Angola 2011
Janneman in Rio. NL 2005
Het altaar. Mozambique 2012
Het bureau. NL eind 80
Goede daad. NL 2005
Ontredderd. Zuid-Afrika 2003