In 1993 verscheepten we onze Toyota Landcruiser naar Durban en reden in acht maanden terug naar Rotterdam.
We wilden langs de oostkust, maar kregen geen visum voor Ethiopië.
Er zat niks anders op dan door Democratische Republiek Congo te rijden, het land dat we al kenden van 1991.
Dat jaar was het al niet makkelijk, maar nu was het ook nog regentijd en wij waren de enige reizigers. Over veertienhonderd kilometer deden we veertien dagen en we zaten minimaal vijf keer per dag vast in de modder.
Marokko bereikten we via een illegale route, door mijnvelden in Mauritanië.
We reden door:
Democratische Republiek Congo
Namibië