Ga je mee?

Commissaris 

Centraal-Afrikaanse Republiek – Half in de bosjes, langs de modderige weg zitten twee mannen achter een tafel, een schriftje er bovenop, een geweer in de hand. Zodra ze onze oude Landrover in hun vizier krijgen, staan ze op, lopen naar de weg en stoppen ons.
We hebben geen gordels om.
‘Paspoorten, graag.’
We geven ze af.
‘U heeft geen gordels. Dat kost 100 dollar,’ zegt een van hen grijnzend, terwijl hij wappert met de paspoorten.

We rijden sinds vier maanden van west Afrika naar oost Afrika en hebben inmiddels veel ervaring met dit soort akkefietjes – we krijgen de paspoorten alleen terug als we betalen.

We kijken naar elkaar, een beetje hulpeloos.
‘Terug naar de grens!’ zegt Frank ineens. Ik knipoog naar hem.
‘We zijn zo terug,’ zegt hij zelfverzekerd tegen de twee mannen, die schouderophalend weer aan hun tafel gaan zitten, onze paspoorten in het midden.

Twintig minuten geleden waren we daar, aan die grenspost tussen Kameroen en de Centraal-Afrikaanse Republiek. Een man in spijkerpak kwam naar ons toe, zei dat hij politiecommissaris was en vroeg een lift naar de hoofdstad Bangui. We hadden geen zin om twee dagen lang iemand mee te hebben in de auto – we hebben maar twee stoelen.
Nu, zo zonder paspoort, is het misschien wel fijn om een commissaris bij ons te hebben.

Bij de grens komt de commissaris op ons af. ‘We hebben wat ruimte gemaakt achterin,’ zeg ik. ‘Nu kunt u toch nog mee.’
Hij pakt een tas en een gettoblaster en stapt in.
‘Er is nog een petit problème,’ vertelt Frank. ‘Onze paspoorten liggen nog ergens. ‘Pas de problème,’ zegt de commissaris en zet zijn gettoblaster keihard aan.

Hoe dichter we bij de mannen achter de tafel komen, hoe groter hun ogen worden en zodra ze in de gaten hebben wie we bij ons hebben, pakken ze de paspoorten, springen op en gaan al saluerend langs de weg staan.
Frank stopt vlak naast hen. De commissaris steekt zijn hand uit. Zonder een woord te wisselen, pakt hij de paspoorten aan, geeft ze aan mij en zegt tegen Frank: ‘We gaan!’

Twee dagen lang rijden we met onze commissaris al zwaaiend langs alle politieposten – we worden nooit meer gestopt.
(1991)


 

Ga je mee?

Revolutie Togo – De oude Landrover staat scheef in een zanderige straat, die uitkomt op de geasfalteerde hoofdstraat in de hoofdstad Lomé. Frank en ik zijn op deze eerste reis door Afrika – we rijden van Dakar naar Malawi – op veel voorbereid, maar niet op een kapot wiellager. En al helemaal niet in een hoofdstad […]

Lees meer...

Voorpagina  Zimbabwe – Op het podium staat een vrouw met rastaharen tot aan haar knieën. Ze leest een gedicht voor. Vlak voor het podium wordt geluisterd, maar achterin de zaal, waar de bar is, hoort men niks en wil men niks horen. Dat zijn de mensen die voor het praten en drinken zijn gekomen. Ik […]

Lees meer...

Speedpillen Nederland – Haar kapsel is voor het eerst in de jaren dat ik haar ken heel kort. Het geeft haar gezicht pit. Sinds ze haar ene flapoor heeft recht laten zetten, verstopt ze zich niet meer achter een gordijn van haar. We zijn begin twintig en sinds een paar jaar vriendinnen. We zitten op […]

Lees meer...
Ga je mee naar?

   Revolutie. Togo 1991

   Voorpagina. Zimbabwe 2012

   Speedpillen. NL midden ’80

   Treinreis. Zambia 1989

   Compensatie. Angola 2011

   Janneman in Rio. NL 2005

   Het altaar. Mozambique 2012

   Het bureau. NL eind 80

   Goede daad. NL 2005

   Ontredderd. Zuid-Afrika 2003

 

  • Tunesië


    Amazone

  • Colombia


    Argentinië

  • Kenia


    Ethiopie

  • Angola


    Frans Guyana

  • Brazilië


    Galapagos

  • Sudan


    India