Ga je mee?

Ontredderd

Zuid-Afrika – Om, aan en op de tafel, op de bank, het bijzettafeltje en op de grond zitten mensen. In de keuken, bij de voordeur, op het balkon, in de gang en naast de meubels staan mensen.
Er wordt veel gedronken en gerookt. Piet zit in het midden. Hij heeft al veel verloren, eerst twee vrouwen en nu Jacques, zijn schoonzoon die de vijfenveertig jaar niet haalde.

Ik kijk naar hem, zijn ogen glimmen van de drank. Naast hem wordt een joint doorgegeven, die hij aanneemt en tussen zijn lippen steekt. Het is de allereerste keer in zijn meer dan zestigjarige leven dat hij blowt.

In deze kakofonie van geëmotioneerde mensen, deze wanorde van rouwenden die allemaal naar Kaapstad zijn gekomen omdat onze vriend Jacques zomaar ineens is overleden, valt het niet op wat Piet doet.
Valt niks op.

Journalist Jacques ging samen met zijn Paula het roer omgooien. Hij had net ontslag genomen en ze zouden ver buiten de stad een stuk land kopen. Het kleine bobbeltje dat hij in zijn schouder had, wilde hij nog even laten verwijderen in het ziekenhuis.
Hij raakte in coma en stierf drie dagen later.

In zijn fijne huis in Kaapstad, tegen de Tafelberg aan, zijn vrienden uit Zuid-Afrika, Engeland, Mexico en wij, uit Nederland. We zijn allemaal hals over kop gekomen en slapen waar we ruimte kunnen vinden, niemand is kieskeurig.
We worden allemaal dronken, lallen en vallen om elkaars nek, overmand door het verlies van een geweldige vriend, een man die iedereen het gevoel kon geven speciaal te zijn.

Huisvriend Adrian wordt onrustig en loopt heen en weer.
‘Ik weet niet wat ik moet doen,’ zegt hij. ‘Ik kan het mij nog niet voorstellen. Jacques weg. Just like that.’

Hij steekt zijn handen in de lucht en zegt: ‘Wat moet ik nou?’
‘Ga maar even wandelen,’ zegt iemand.

Een kwartier later hoor ik geveeg buiten. Ik loop naar de deur en kijk de straat in. Daar staat Adrian, een bezem in de hand.
‘Wat doe jij nou?’ vraag ik.
Hij kijkt mij aan. Ontredderd. ‘Ik kwam iemand tegen met bezems en heb er eentje gekocht. Toen ben ik maar gaan vegen, ik moet toch wat?’
(2003)


 

Ga je mee?

Revolutie Togo – De oude Landrover staat scheef in een zanderige straat, die uitkomt op de geasfalteerde hoofdstraat in de hoofdstad Lomé. Frank en ik zijn op deze eerste reis door Afrika – we rijden van Dakar naar Malawi – op veel voorbereid, maar niet op een kapot wiellager. En al helemaal niet in een hoofdstad […]

Lees meer...

Voorpagina  Zimbabwe – Op het podium staat een vrouw met rastaharen tot aan haar knieën. Ze leest een gedicht voor. Vlak voor het podium wordt geluisterd, maar achterin de zaal, waar de bar is, hoort men niks en wil men niks horen. Dat zijn de mensen die voor het praten en drinken zijn gekomen. Ik […]

Lees meer...

Speedpillen Nederland – Haar kapsel is voor het eerst in de jaren dat ik haar ken heel kort. Het geeft haar gezicht pit. Sinds ze haar ene flapoor heeft recht laten zetten, verstopt ze zich niet meer achter een gordijn van haar. We zijn begin twintig en sinds een paar jaar vriendinnen. We zitten op […]

Lees meer...
Ga je mee naar?

   Revolutie. Togo 1991

   Voorpagina. Zimbabwe 2012

   Speedpillen. NL midden ’80

   Treinreis. Zambia 1989

   Compensatie. Angola 2011

   Janneman in Rio. NL 2005

   Het altaar. Mozambique 2012

   Het bureau. NL eind 80

   Goede daad. NL 2005

   Ontredderd. Zuid-Afrika 2003

 

  • Tunesië


    Amazone

  • Colombia


    Argentinië

  • Kenia


    Ethiopie

  • Angola


    Frans Guyana

  • Brazilië


    Galapagos

  • Sudan


    India