Het altaar
Mozambique – De kerk is okergeel aan de buitenkant en heeft geen toren of kruis op het afgeplatte dak. De erker die om de zware houten voordeur is gebouwd, is het enige dat aan een kerk doet denken.
Binnen staan op de van rode aarde aangestampte vloer donkere rechte kerkbanken, rechts in de hoek zijn losse bankjes en houten trommels, waarmee het kerkkoor wordt begeleid. Het preekgestoelte is van hout en op de hoge kruk ernaast is een dikke kaars geplant.
Op twee blokken beton staat het altaar – een reusachtig stuk rots dat bovenop twee plekken een beetje is afgevlakt om de hosties en wijn op te zetten voor de communie.
Achter het altaar zijn drie grote houten stoelen.
Over de houten meubelstukken heen schijnen banen helder zonlicht, die
door de vele kleine ramen en de van glas gemaakte kruizen in de buitenmuur, onbevangen naar binnen komen. Het geeft een speels schouwspel van strepen licht, die de kerk verwarmen en donkere meubels glans geven.
Pater Roberto loopt trots door zijn kerk in Maringue, een dorp op het platteland. Ik ken Roberto sinds 1998, het jaar dat hij in Mozambique aankwam. Hij is nu sinds acht jaar in Maringue en heeft deze kerk gebouwd.
Ik loop naar het altaar, wrijf met mijn hand over de ruwe rots en vraag: ‘Hoe kom je daaraan?’
‘Die zag ik ergens liggen en ik wist meteen dat ik hem wilde hebben. Hier vlakbij werkten mannen aan een weg. Ik heb hen gevraagd de rots naar de kerk te brengen met een vorkheftruck. Maar de rots bleek niet door de deur te kunnen. Toen hebben we de deur eruit gehaald en een gat in de muur geslagen.’
(2012)
Revolutie. Togo 1991
Voorpagina. Zimbabwe 2012
Speedpillen. NL midden ’80
Treinreis. Zambia 1989
Compensatie. Angola 2011
Janneman in Rio. NL 2005
Het altaar. Mozambique 2012
Het bureau. NL eind 80
Goede daad. NL 2005
Ontredderd. Zuid-Afrika 2003