De Cholerafabriek

Aan het eind van de jaren negentig was ik twee jaar in Mozambique en schreef daarover het boek De cholerafabriek.

Flaptekst
Beira, Mozambique is de plaats waar Mary-Ann Sandifort twee jaar lang woonde en werkte. Ze gaat in op het dagelijks leven dat zich afspeelt tegen een decor van vergane koloniale glorie, herinneringen aan een jarenlange oorlog en optimisme en vindingrijkheid in de strijd om het bestaan.
Nuchter en tegelijkertijd betrokken zet ze uiteenlopende mensen neer en geeft hen een gezicht. Het straatschoffie Gonzalves dat haar een thuisgevoel geeft, de kleurrijke zondagsmenigte aan het strand, de Ierse pater Charlie met zijn ruwe bolster en grote hart. Patiënten in de onmenselijke chaos van een cholera epidemie en een vermeende heks die op gruwelijke wijze wordt vervolgd door haar buren. Maar ook het weesjongetje Honorio dat een heel bijzondere plaats verovert in haar hart, de beschermde blanke expat-echtgenotes Mary en Leona, of een sterke vrouw als Luisa die haar toekomst in eigen handen probeert te nemen.

Recensies
Het aantal blanken dat over Afrika schrijft, groeit met de dag. De auteurs komen zelden verder dan een oppervlakkig contact met inwoners en de cultuurverschillen spatten ervan af. De cholerafabriek is een gunstige uitzondering.
Sybilla Claus, Trouw.

(..) Sandifort kan goed kijken en voor wie wil en vooral durft te kijken, is er veel te zien.
Gitte Postel, Onze Wereld.