Aangereden
Tanzania – Ten oosten van het Serengetipark, waar de vulkaan Ol Doinyo Lengai geheimzinnig witte pluimpjes rookt en flamingo’s parmantig door het rose-witte zoutmeer Lake Natron paraderen, daar, in dat prachtige ongerepte stukje Rift Vallei, staat de Landrover van onze Zuid-Afrikaanse vrienden vast.
Frank en ik reizen met onze Toyota van Zuid-Afrika naar Rotterdam en rijden een stukje met zeven Zuid Afrikanen. Zij zijn met een Landrover, waarachter een vol bepakte trailer hangt.
De auto en de trailer staan muurvast. We duwen, schreeuwen en zijn allemaal pikzwart van het ragfijne lava zand, dat onder de spinnende wielen vandaan omhoog spuit.
Er zit geen beweging in; de Toyota moet erbij. Frank rijdt hem ervoor, ik verbind de auto’s via een sleepkabel en neem mijn duwpositie weer in. De Toyo pruttelt en trekt. Wij duwen – ik tussen de trailer en de Landrover in.
Ploep, opeens schiet de Landrover vooruit. Ik val om, slaak een kreet en lig met open mond voorover in het zand, mijn handen gevouwen over mijn achterhoofd. Eén van de banden van de trailer rijdt over mij heen; eerst over mijn onderbeen en knieholte, dan over mijn rug en over de gevouwen handen op mijn hoofd.
Daarna staat de trailer stil.
Langzaam kom ik overeind.
Naast mij staat vriend Gino. Hij kijkt mij met grote ogen aan.
Ik wijs naar de trailer en roep: ’Die fucking trailer. Die reed helemaal over mij heen. Zag je dat?’ Mijn mond zit vol zand, ik kan amper praten.
‘Mary-Ann,’ zegt Gino, ‘jij bent het. We waren je kwijt.’
Het ragfijne zand heeft mij zo diep naar beneden geduwd dat ze mij niet meer zagen.
Ik ben een zandmonster. Mijn haar is van zand, op mijn huid ligt een koek, mijn ogen, neus, mond, de wondjes op mijn rug en knieholte zitten er vol mee. Frank klopt mij zachtjes af, doet voorzichtig mijn T shirt uit, legt mij achterin de Toyota en haalt met een natte washand het zand van mijn lijf.
Buiten staan twee Massaï. Ze kijken eerst door de ramen naar mij, maar zodra ze de buitenspiegel hebben ontdekt, hebben alleen nog maar oog voor zichzelf. Ze draaien met hun hoofden, met hun ogen, tikken tegen de spiegel.
Ik zie ze en begin te lachen, uitbundig, lawaaiig.
Overstuur en vol tranen.
(1993)
Revolutie. Togo 1991
Voorpagina. Zimbabwe 2012
Speedpillen. NL midden ’80
Treinreis. Zambia 1989
Compensatie. Angola 2011
Janneman in Rio. NL 2005
Het altaar. Mozambique 2012
Het bureau. NL eind 80
Goede daad. NL 2005
Ontredderd. Zuid-Afrika 2003